Korzeń Lukrecji stosuje się w kaszlu towarzyszącym nieżytom górnych dróg oddechowych jako środek wykrztuśny. Stosowany również pomocniczo w chorobie wrzodowej żołądka. Odkryto także działanie przeciwwirusowe i przeciwbakteryjne korzenia lukrecji.

Sposób parzenia: pół łyżki korzeni (ok. 3,5g) zalać szklanką zimnej wody, gotować powoli pod przykryciem 5-7 min. Odstawić na 15 minut. Przecedzić, pić 2 razy dziennie.

Przeciwwskazania: Choroby wątroby połączone z zastojem żółci, marskość wątroby, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia równowagi wodno­elektrolitowej, np. hipokaliemia, niewydolność nerek.

Interakcje: Utrata potasu może się zwiększyć pod wpływem innych leków, np. leków moczopędnych (tiazydów, spironolaktonu, amiloridu). Leków przeczyszczających, kortykosteroidów. Przyjmowanie odwaru z korzenia lukrecji zwiększa wrażliwość na glikozydy naparstnicy oraz wpływa na działanie środków przeciwarytmicznych (np. chinidyny). W przypadku stosowania któregokolwiek z wymienionych leków przed zastosowaniem odwaru z korzeni lukrecji należy poradzić się lekarza.

Działania niepożądane: Przy dłuższym stosowaniu i wyższym dawkowaniu mogą wystąpić objawy charakterystyczne dla przedawkowania kortykoidów w postaci zatrzymania sodu i wody oraz utraty potasu z nadciśnieniem tętniczym, obrzękami rąk i nóg, wzrostem masy ciała i hipokaliemią oraz w rzadkich przypadkach mioglobinurią. W przypadku wystąpienia objawów niepożądanych należy poinformować o nich lekarza.

Środki ostrożności dotyczące stosowania: W przypadku choroby wrzodowej żołądka produktu leczniczego nie powinno się stosować dłużej niż 4 – 6 tygodni, a w nieżytach górnych dróg oddechowych nie dłużej niż 7 dni, ze względu na działanie podobne do mineralokortykosteroidów. Nie przekraczać zalecanych dawek. Jeśli objawy nasilą się lub nie ustąpią należy skontaktować się z lekarzem.

Stosowanie w okresie ciąży i karmienia piersią: Nie stosować w okresie ciąży i karmienia piersią.