W społeczeństwie najczęściej spotykamy się z niedoczynnością tarczycy, czasami współwystępującą z chorobą Hashimoto. Potrzebne jest wówczas dostarczanie organizmowi jodu, selenu, żelaza i cynku oraz witamin: B₁₂, D, C, E, β-karotenu. Podstawą jednak powinno być postępowanie dietetyczne. Codzienne menu pacjentów z niedoczynnością tarczycy powinno zawierać przede wszystkim pełnowartościowe białko, węglowodany złożone oraz wielonienasycone kwasy tłuszczowe. Ograniczeniu podlegać powinno spożycie substancji wolotwórczych. Wśród pacjentów z autoimmunologicznym zapaleniem tarczycy należy rozważyć poszerzenie diagnostyki w kierunku celiakii i w przypadku jej występowania zastosować dietę bezglutenową. Z kolei wśród pacjentów z rozpoznaną nietolerancją laktozy, korzyści przynieść może wprowadzenie diety bezlaktozowej.

Kiedy mamy do czynienia z nadczynnością tarczycy, szczególną uwagę należy zwrócić na zwiększenie podaży energii. Zwiększeniu powinno także podlegać spożycie białka, witamin antyoksydacyjnych, witaminy B1 oraz wapnia. Należy natomiast ograniczyć spożycie tłuszczów, produktów wysokoprzetworzonych oraz kofeiny. W przypadku znacznego nasilenia perystaltyki jelit należy zastosować dietę lekkostrawną. Pomocą w nadczynności tarczycy będzie mieszanka wg o. Klimuszko na nadczynność tarczycy.

Źródło: Postępowanie dietetyczne w chorobach tarczycy. Katarzyna Pastusiak, Joanna Michałowska, Paweł Bogdański. Forum Zaburzeń Metabolicznych 2017;8(4):155-160